Describe UbuntuMagazine/TranslateFullCircle/Dutch/UbuntuMagazine/TranslateFullCircle/Dutch/Issue4 here.

Plak hieronder de vertalingen van de artikels uit editie #4 ZONDER OPMAAK:

Full circle 4

Cover

Nummer 4 - Augustus 2007

Full Circle Het onafhankelijke magazine voor de Ubuntu gemeenschap

Review: MIRO - Audio, video en zelfs torrents. Maar waar is het goed voor?

How To: Kinderen en veiligheid in Linux Scribus - Deel 4 Host je code bij Launchpad

Installatie: Edubuntu 7.04: Feisty Fawn Wat kunnen kinderen hiermee?

Democracy is dood, lang leve Miro! Wij testen de laatste versie - 0.9.8

BLOGGEN! Maakt het bloggen gemakkelijker met deze 5 tools!

Hoe BAZAAR! Host je code op Launchpad en Bazaar

Full Circle Magazine is niet aangesloten bij en word niet ondersteund door Canonical Ltd.

Pagina 2 - Inhoudsopgave

Smaak van de maand - Edubuntu p.04 Deze maand laat Philipp Hohn ons zien welke programma's in Edubuntu zitten. Hebben de kinderen hier iets aan?

How To Host je code op Launchpad p.06 Kinderen en veiligheid in Linux p.08 Scribus - Deel 4 p.13

Preview - Miro 0.9.8 p.16 Een naamswijziging en een flinke metamorfose voor de voormalige Democracy Player

Interview - Colin Watson p.18

Mijn verhaal - Een toepasselijke naam p.21 Vechten om te leren werken met Linux, na jaren Windows-gebruik

Ubuntu voor de jeugd p.22

Ingezonden brieven p.23

Vraag & Antwoord p.25

Website van de Maand p.26

Mijn desktop & Mijn PC p.27 Laat ons jouw machine zien!

De Top 5 p.28 Andrew Min laat ons zijn top 5 blogtools zien.

Zelf bijdragen? p.30 Draag zelf een steentje bij aan de Ubuntu gemeenschap!

Pagina 3 - Voorwoord

VOORWOORD Welkom bij alweer de volgende editie van Full Circle. Alhoewel velen van jullie waarschijnlijk dachten dat we jullie opmerkingen zouden negeren, voeren wij -integendeel zelfs- continu wijzigingen door sinds de grote lay-out verandering in nummer 2. Ook in dit nummer zul je de nodige wijzigingen tegenkomen.

Elke distro verdient het om in de spotlights te staan, dus is het deze keer tijd om Edubuntu te bespreken. De installatieprocedure is nagenoeg hetzelfde als die van Ubuntu dus zullen we hier geen aandacht aan besteden. Waar we wel aandacht aan zullen besteden is wát Edubuntu exact te bieden heeft aan de jonge geeks onder ons.

Een ander belangrijk artikel is deze maand's How To over kinderen en veiligheid in Linux. Een account voor je kind aanmaken is één ding, maar hoe stel je zijn/haar account zo in dat je kind alleen kan doen wat het hoort te doen? Lees verder om daar achter te komen.

Vanaf het volgende nummer (#5) zullen we een item aan Full Circle toevoegen waarin jij, als lezer, jouw mening kan geven over wat jou bezig houd. Okee natuurlijk hebben we nu al de ingezonden brieven rubriek, maar voor de nieuwe opiniepagina heb je echt een volledige pagina nodig om je hart te luchten. Dus, heb je wat te melden? Mail je artikel dan naar articles@fullcirclemagazine.org

Een ander probleempje dat we hebben gehad met dit magazine zijn de lange URLs. Om dit tegen te gaan hebben we Phurl op onze webserver geïnstalleerd. Deze genereert korte links wat het weer makkelijker maakt om deze handmatig in je webbrowser in te voeren.

Ik hoop dat je wederom veel plezier zult hebben met het lezen van deze editie en je e-mailtjes met tips blijft inzenden!

Groeten,

Ronnie Redacteur, Full Circle Magazine ronnie@fullcirclemagazine.org

SMAAK VAN DE MAAND (pagina 4 - 5)

Geschreven door Philipp Höhn

Ik ben er zeker van dat je ondertussen al wel hebt opgemerkt hoe de meeste soorten Ubuntu op dezelfde manier installeren. Daarom tonen we je niet dezelfde procedure opnieuw, maar deze maand bespreekt Philipp wat je kan verwachten van Ubuntu, bedoeld voor educatie, genaamd Edubuntu.

Tot nu toe hebben we drie verschillende soorten Ubuntu geïnstalleerd. We gebruikten de LiveCD voor Ubuntu en Kubuntu en de Alternate CD om Xubuntu te installeren. Deze maand gaan we nog een stapje verder door jullie de applicaties in Edubuntu te tonen. Edubuntu wordt op precies dezelfde manier geïnstalleerd als de andere Ubuntu-distributies en schilt voornamelijk in het aantal voorgeïnstalleerde programma's in Edubuntu.

Edubuntu is ontworpen voor scholen en andere educatieve omgevingen. Alle Ubuntu-applicaties zijn aanwezig maar er zijn ook extra applicaties voorgeïnstalleerd. De meeste programma's zijn gebaseerd op KDE maar Edubuntu gebruikt Gnome. Na precies dezelfde installatie als Ubuntu, Kubuntu en Xubuntu (zie Full Circle Magazine nummers één tot drie) krijg je een ander bureaublad te zien.

Je kan alles doen wat je gewoon bent van Ubuntu maar er zijn een heleboel programma's die je waarschijnlijk nog nooit gezien hebt. Dit gaat van wiskundige hulpmiddelen tot woordenschattrainers en andere programma's om kinderen en studenten creatief en abstract bezig te houden. Er zijn zelfs enkele spelletjes bij waar kinderen de kans krijgen om meer de leren over verschillende onderwerpen en hun vaardigheden kunnen trainen aan de hand van leuke spelletjes. Laten we enkele Edubuntu-programma's eens van dichterbij bekijken:

KBruch is een programma om breuken in te oefenen met verschillende oefeningen en in verscheidene niveaus. Dit programma houdt ook statistieken bij zodat u uw topscore nog kan proberen te verslaan.

KmPlot laat je plots teken door een functie in te typen zoals f(x)=x^2 (de rode plot). Dit kan heel handig zijn om leerlingen hun wiskunde-huiswerk na te kijken!

Kalzium is een elektronische periodieke tabel. Je krijgt de namen en afbeeldingen van de elementen maar ook details zoals het atomisch model, het spectrum en andere chemische data.

Dit is de Edubuntu versie van het bekende hangmanspel. Probeer het woord te raden door letters in te geven. Maar pas op. Te veel foute letters en je mannetje hangt!

Nog een wiskundig programma. Je kan uit drie moeilijkheidsgraden kiezen om percentages uit te rekenen met verschillende soorten oefeningen.

Dit spel zorgt ervoor dat je hoofdrekenen oefent door rekensommen uit de lucht te laten vallen die je moet oplossen voor ze de grond raken.

In dit spel wordt je uitgedaagd om anagrammen te ontcijferen. Hierbij staan alle letters van een woord in de verkeerde volgorde. Hierdoor leren jonge geesten abstract denken.

Dit zijn slechts enkele Edubuntu-programma's. Als je nu kind of leerkracht bent, Edubuntu is het zeker waard om eens bekeken te worden!

Volgende maand gebruiken we een presentatie gebruikt door de Colorado Local Community (CoLoCo) om het gebruik en de functies van Edubuntu te tonen aan een groep leerkrachten.

HOW-TO JE EIGEN CODE OP LAUNCHPAD EN BAZAAR HOSTEN (pagina 6-7)

Geschreven door Chris Rowson

Recentelijk plaatste ik wat code online op Launchpad (een prachtige software-ontwerpkit van Canonical Limited), maar het was niet onmiddellijk duidelijk hoe ik dit moest doen. Ik vond tips op verscheidene websites en bracht ze hier samen.

Allereerst heb je een account bij Launchpad nodig. Maak er een hier: https://launchpad.net/+login

Nu heb je een SSH-sleutel nodig. Hiermee kan je bewijzen aan Launchpad/Bazaar dat je bent wie je zegt dat je bent. Heb je er nog geen, kan je dit zo aanmaken:

Er wordt nu een paswoord gevraagd. Kies er een en druk op Enter. De sleutel is nu gegenereerd. Je kan deze zien door het volgende in te geven:

Ga nu naar je profiel bij Launchpad en kopieer de tekst in het bestand dat je hierboven hebt geopend in het vak onder "Update SSH Keys". Dat is al gedaan.

Nu moet je jezelf aanmelden bij bazaar.

Om een bazaar-map aan te maken op jouw computer, navigeer je naar de folder waar je code staat en typ je:

Nu moet je aan Bazaar duidelijk maken van welke bestanden of mappen je de wijzigingen wil bijhouden. Voor dit voorbeeld hebben we een map die 'test' noemt, een bestand 'hello.php', 'install.txt' en een submap die 'stuff' noemt.

geeft dan:

Nu moet je aangeven welke bestanden en mappen je wil toevoegen aan het systeem. Dit doe je met het volgende commando:

Hiermee zullen alle bestanden en mappen in de huidige map toegevoegd worden.

Je kan ook bestanden en folders appart toevoegen.

Moest 'stuff' dan ook bestanden bevatten, zouden deze ook toegevoegd worden.

Om een bestand te verwijderen (bijvoorbeeld 'install.txt') dan kan je dit bestand gewoon verwijderen of het volgende uitvoeren:

Als je eenmaal code hebt dat je wil uploaden moet je het commit-commando gebruiken. Hiermee wordt een revisie aangemaakt en kan je een boodschap toevoegen over de veranderingen die je precies heb aangebracht.

Je kan ook specifieke bestanden committen.

Nu dat je klaar bent met de code aan te passen op jouw computer, kan je deze naar Launchpad uploaden.

We zullen die URL een beetje ontwarren. Met UserName wordt jouw gebruikersnaam bij Launchpad bedoelt, na de ~ kan je terug de gebruikersnaam of de naam van je team vermelden, met project wordt de naam van het project bedoeld en met 'branch' wordt de naam van de branch bedoeld.

Het project naar waar je wil uploaden moet eerst wel bestaan bij Launchpad. Als je geen specifiek project wil uploaden kan je +junk invullen. (Bedankt, Dean).

Dus, even samengevat:

Dit maakt een branch aan die development noemt, in het 'Ubuntu' project dat aangepast kan worden door iedereen in het 'uber-dev-team'. De persoon die deze upload verricht noemt 'uberperson' bij Launchpad.

Na enkele minuten zou je de bestanden moeten zien verschijnen op de Launchpad-site.

Handige links:

Volledige Bazaar Tutorial -

Volgende maand: Matthew Revell van Canonical zal uitleggen hoe je Launchpad kan gebruiken om fouten die je gevonden hebt in K/X/Ubuntu te rapporteren.

Handleiding: Houd uw kinderen veilig onder Ubuntu

(geschreven door Peter Durrill)

In dit artikel zal ik de stappen uitleggen die ik gebruikt heb om een gebruikersomgeving aan te maken voor mijn zesjarig neefje. Omdat deze configuratie specifiek op zijn noden is afgestemd, zouden vele van deze overwegingen kunnen toegepast worden door iedereen die een afzonderlijke omgeving voor een kind wilt opzetten.

Omdat mijn neefje wat slimmer begint te worden en er in het algemeen vanuit gegaan kan worden dat hij nu niet meer per ongeluk iets broos als een thuiscomputer kan vernietigen, heb ik hem een gecontroleerde toegang gegeven tot mijn pc. Hij gebruikt de computer meestal voor het spelen van spelletjes die ik voor hem geïnstalleerd heb, of om naar een aantal websites te surfen van zijn favoriete tv-zenders zoals pbskids.org en sproutonline.com.

Toch heeft hij een zeker kennisniveau bereikt waarbij hij het grotendeels zonder mijn hulp kan stellen. Niettegenstaande ik bij voorkeur het liefst de hele tijd bij hem zou zijn om hem continu en rechtstreeks in het oog te houden, ik heb er gewoon de tijd niet voor. Daarom zal ik, in dit artikel, de stappen uitleggen die ik gebruikt heb om een gebruikersomgeving aan te maken voor mijn zesjarig neefje.

Eerst moest ik een aparte omgeving voor hem aanmaken. In Gnome ging ik naar Systeem > Beheer > Gebruikers en groepen. Nadat ik mijn beheerderspaswoord had ingegeven, opende het venstertje met de gebruikersinstellingen. Ik klikte op 'Gebruiker toevoegen' en het venstertje voor een nieuwe gebruikersaccount verscheen.

Op de accounttab (links) heb ik de gewenste gebruikersnaam ingegeven en de echte naam. Ik heb ervoor gekozen om het account op 'unprivileged' te zetten en de contactinformatie blanco te laten. Voor het paswoord heb ik ervoor gekozen om verschillende paswoorden te laten genereren tot ik er eentje had dat complex genoeg leek. Jammer genoeg bevatten de lukraak gekozen paswoorden geen speciale tekens, maar deze kunnen rechtstreeks in dit veld ingegeven worden. Dit zou quasi onmogelijk moeten zijn voor mijn neefje om te onthouden. Gelukkig zal dit geen probleem opleveren. Meer hierover volgt over enkele ogenblikken.

Vervolgens ging ik over naar de tab Gebruikersrechten (onder) en kende mijn neefje de volgende rechten toe:

mag automatisch gebruik maken van externe opslagapparaten mag gebruik maken van audioapparatuur mag gebruik maken van cd-rom stations

p. 09

Met niets op het geavanceerde tabblad dat mijn aandacht verdiende, heb ik op OK geklikt en het gebruikersinstellingen menu verlaten.

Vooraleer ik mezelf afmeldde, ben ik eerst naar Systeem > Beheer > Aanmeldvenster gegaan (links) om de GNOME schermmanager te configureren. In het voorkeurmenu voor het aanmeldscherm ben ik naar de tab Beveiliging gegaan. Daar heb ik het vakje 'Tijdsaanmelding gebruiken' aangevinkt, heb de account van mijn neefje in het drop-downmenu geselecteerd en heb de tijdsvertraging voor het inloggen op 10 seconden gezet. Dit stelde me in staat een heel veilig paswoord in te stellen zonder dat mijn neefje dit moest onthouden. Als dit gedaan was heb ik de voorkeuren van het aanmeldvenster gesloten en mijn pc herstart om de getimede login te testen.

Mijn hoofddoel bij het aanmaken van deze account was om het gebruik gemakkelijker te maken voor hem. Ik wou zoveel mogelijk vereenvoudigen. Ik kan laternog altijd wat meer complexiteit toevoegen als dat nodig is. Het eerste dat ik veranderd heb is de werkbladwisselaar-voorkeuren. Daarbij heb ik het aantal werkbladen teruggebracht naar één. Daarna heb ik het volledig van het paneel verwijderd. Ook de toepassing “afsluiten” heb ik verwijderd.

Als een algemene regel wou ik gewoon vermijden dat de pc een rommeltje werd, maar ik wou het vooral eenvoudig maken om de programma's te vinden die hij wou gebruiken. Daarbij wou ik vermijden dat hij dingen gebruikte die ik hem liever niet zag gebruiken, dus het volgende puntje op de agenda was de menu. Ik heb overwogen om starters aan de desktop toe te voegen en samen met het menu te verwijderen, maar er zijn te veel programma's om dat als optimale oplossing te gebruiken. Dus ik opende alacarte, de menu-editor in Ubuntu, en ik ben beginnen wegknippen.

Er zijn veel submenu's in de standaard installatie en bijzonder weinig toepassingen die hij, naar mijn aanvoelen, interessant zou vinden. De keuzes hier zijn redelijk specifiek voor mijn geval, maar in essentie heb ik de meerderheid van de voorkeuren verwijderd, het hele beheersmenu en alle toegangen tot programma's die ik niet specifiek voor hem geïnstalleerd had – met uitzondering van de gewone zaken zoals de text-editor, het rekenmachientje en Firefox.

Omdat de toegang tot “Bestanden zoeken” via het Locaties menu bereikbaar is, wou ik het zoeken gemakkelijker beschikbaar maken. Ik heb daarom de menubalk toegevoegd aan het toppaneel en heb de layout aangepast via de voorkeuren van de menubalk. Ik heb ook een heel aantal uitbreidingen onder de Zoektab uitgeschakeld, zodat enkel bestanden en mappen zoeken geschiedenis internet bladwijzers internetgeschiedenis en recente documenten over blijven.

Het idee is, wederom, om de hoeveelheid informatie die hij moet verwerken, te beperken.

p. 10

Nadat ik de panelen naar mijn zin had aangepast, draaide ik Pessulus, een lockdown-editor voor GNOME. Niettegenstaande Pessulus niet standaard wordt meegeleverd in Ubuntu, is het beschikbaar via de Ubuntu pakketten. Ik verwacht niet dat mijn neefje actief op zoek zal gaan naar een manier om de beperkingen die ik op zijn account heb ingesteld te omzeilen. Eerlijk gezegd, ik zou zelfs zo ver durven gaan om hem daartoe aan te moedigen. Dus ondanks de vele opties van Pessulus zijn mijn noden erg simpel. Overgeschakeld naar de “Paneel” sectie in Pessulus, heb ik twee opties aangevinkt: “de panelen vastzetten” en “schermvergrendeling uitschakelen” (onder). Vervolgens heb ik de lockdown-editor verlaten. Hopelijk zal dit het al te vaak voorkomende fenomeen van missende panelen en toepassingen vermijden, een ergernis van nieuwe gebruikers en technische ondersteuning.

Als laatste stap heb ik configuratie-editor (gconf-editor) gestart en ging ik naar apps > nautilus > preferences in de linkerkolom. Daar heb ik de optie desktop_is_home_dir aangevinkt. Dit zal de bureaublad-directory veranderen van /home/jimmy/Desktop naar gewoon /home/jimmy. Niettegenstaande er discussie is over het feit of dit al dan niet een standaard gnome instelling zou moeten zijn, vind ik dit zeer geschikt voor mijn specifieke situatie.

Het eerste stukje software dat ik wil configureren is Firefox. Er zijn veel waardevolle bronnen voor studenten op het web. Om nog maar te zwijgen over (met Flash en Java geïnstalleerd) het bijna eindeloos aanbod aan spelletjes. Toch zijn er ook veel meer dingen te vinden in de jungle van het internet. Met dat in gedachten vervolg ik gewoontegetrouw mijn vereenvoudigingsronde met een specifiek sterke vorm van “ouderlijk toezicht”. Daaraan toegevoegd heb ik een advertentie-blokker toegevoegd. Niettegenstaande er vele geldige argumenten zijn tegen het gebruik van advertentieverstorende diensten, zit ik met grotere morele bezwaren tegen het bombarderen van jonge, ontvankelijke geesten door de commercie.

Nu, zoal ik eerder al gezegd had was één van mijn hoofddoelen bij dit hele proces om de gebruikersinterfaces te vereenvoudigen. Hiervoor heb ik in Firefox als eerste alles verwijderd, behalve de terug- en verder-knoppen in de navigatiebalk. Daarnaast heb ik de optie “gebruik van kleine iconen” in het “Customize toolbar” menu uitgevinkt. Van zodra ik tevreden was met het menu, doorzocht ik de Mozilla add-ons pagina voor een toevoeging genaamd Personal Menu en installeerde deze plugin. De meest recente versie bij de opmaak van dit artikel is 3.0.5.

p. 11

Na het herstarten van mijn browser heb ik de voorkeuren voor het Personal Menu geopend. Personal menus is een geweldige uitbreiding om de interface te vereenvoudigen. Het laat u toe een menu-knop te maken voor de navigatiebalk, onderdelen van de standaard menubalk te verplaatsen (bestand, bewerken, beeld, enz.) naar uw knoppenmenu om dan de menubalk te verbergen. Dus na het toevoegen van mijn keuzes uit de standaardmenu's, plaatste ik het samengesteld menu uiterst rechts op de navigatiebalk met het zoekveld net links daarvan. De onderdelen die ik koos waren redelijk standaard: thuis print bewaar pagina als volledig scherm

Met uitzondering van 'bewaar pagina als' zijn geen van deze elementen beschikbaar in de standaardpagina contextmenu. Zoals ik voordien al gezegd heb, anticipeer ik er niet op dat mijn neefje de beperkingen die ik op zijn account heb ingesteld, actief zal proberen te omzeilen. Deze reden liet me toe om mijn manier om zijn internettoegang te beperkten, te vereenvoudigen. Na wat rondzoeken vond ik de oplossing waar ik naar zocht: een witte lijst.

De meeste “ouderlijk toezicht” oplossingen gebruiken ofwel een zwarte lijst, dat een lijst is van adressen van verboden websites, of een combinatie van een zwarte lijst en een inhoudsfilter die de inhoud van gezochte pagina's doorzoekt op een aantal sleutelwoorden. Er zijn verschillende nadelen aan deze aanpak: vele woorden die als beledigend ervaren worden kunnen ook een geldig gebruik hebben; de makers van zwarte lijsten kunnen nooit alle bestaande websites catalogeren en nog veel minder de dagelijkse aangroei aan nieuwe websites bijhouden; bovenop de werkelijke problemen is er ook nog het probleem van het waardeoordeel van de maker over welke pagina's al dan niet geblokkeerd moeten worden.

Gelukkig kan ik deze beslissingen zelf maken. Door het kiezen van een witte lijstoplossing kan ik kiezen welke pagina's mijn neefje mag bekijken. Elke pagina die niet op de witte lijst staat, wordt standaard geblokkeerd. Van zodra de interesses van mijn neefje groeien, zal ik moeten onderzoeken in welke onderwerpen hij geïnteresseerd is en hem toegang geven tot die sites die ik aanvaardbaar vind. Niettegenstaande dit meer inspanningen van me vergt, zal het een betere verstandhouding tussen ons opleveren.

De plugin die ik hiervoor gebruikt heb heet Blocksite (links) en is ook te vinden op de officiële Mozilla Firefox add-ons pagina. Blocksite

p. 12

heeft een erg eenvoudig uiterlijk en staat toe om pagina's te blokkeren via zowel zwarte lijsten als witte lijsten. Vrijstellingen zijn toegestaan, dus door het toevoegen van *wikipedia.org/* kunt u toegang geven tot alle pagina's van elk subdomein van de wikipedia.org site. Als u dit nodig acht kan u een paswoord opgeven dat moet ingetypt worden voor de voorkeuren van BlockSite bereikt kunnen worden. Hoe dan ook, de hele uitbreiding kan uitgeschakeld worden via het add-ons venster, dus het is niet echt een erg effectieve manier.

Voor twijfelachtige sites, probeer achter proxy of firewall informatie te zoeken. Bijvoorbeeld, ik wou de site StorylineOnline.net toevoegen, waar video's aangeboden worden waarin professionele acteurs kinderboeken voorlezen. De site laadde prima, maar de video's wilden niet afspelen. Op de help-pagina vond ik de reden. Het bleek dat de video's gehost werden op een site met een andere domeinnaam. Nadat ik ook deze aan de witte lijst had toegevoegd, werkte alles zonder problemen.

Voor iedereen die een oplossing zoekt die lichtjes zekerder is, is er PublicFox, die lijkt op een herwerking of uitbreiding van BlockSite met enkele toevoegingen die de paswoordbescherming uitbreidt tot andere onderdelen zoals de browser voorkeuren, about:config pagina, en het add-ons venster. Ik heb dit een tijdje geprobeerd, maar de constante paswoord pop-ups leveren geen echte gebruiksvriendelijke ervaring.

Wanneer dit gebruikt wordt in combinatie met Pessulus om de commandoregel uit te schakelen en te voorkomen dat FireFox gedraaid kan worden via het wisselen van gebruiker met de profielmanager, kan dit een degelijke beveiliging vormen. Maar wederom is er ook hier altijd een omzeiling van de beperkingen mogelijk als u de weg kent. In dit geval kan de gebruiker gewoon naar zijn profieldirectory gaan en een aantal tekstbestanden wijzigen om de uitbreiding teniet te doen.

Tot zover mijn instellingen. In de toekomst, als mijn neefje zijn ooms downloadgedrag begint te kopiëren, zou ik zijn account kunnen herwerken door het toekennen van beperkingen in het gebruik van harde schijfruimte. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in het gebruik van deze functie zou het kunnen helpen als ik verwijs naar de (engelstalige) post van Aysiu op het volgende ubuntu-forum: http://ubuntuforums.org/showpost.php?p=2692744&postcount=10. Als hij ooit ongezonde computergewoontes zou gaan vertonen, zoals veel te veel tijd voor het scherm doorbrengen, dan biedt gnome standaard al een oplossing. Onder de toetsenbordeigenschappen in het GNOME configuratiecentrum, is er een tabje met de naam Tikpauze. Tikpauze kan ingesteld worden om het scherm te bevriezen na een vooraf ingestelde tijdsduur. De tijd dat het scherm bevroren wordt kan ingesteld worden van één minuut tot honderd duizend minuten. Als het daartoe komt, zal ik de gdm moeten aanpassen zodat hij automatisch op mijn neefjes account inlogt en zijn paswoord onthoudt. Alles bij elkaar genomen lijkt dit me een goede start.

Omdat dit mijn persoonlijke computer is die we gebruiken, zag ik geen reden om Edubuntu te installeren, maar ik installeerde wel zowat alle educatieve programma's die in de bronlijsten beschikbaar zijn, samen met één programma dat niet in de bronlijsten terug te vinden is: Gutenpy, een catalogusverkenner en tekstlezer voor project Gutenberg, dat ik bijzonder aanraad. Aangezien er geen specifiek Ubuntu.deb bestandje voor is aangemaakt, heb ik het Debian bestandje succesvol gebruikt dat te vinden is op http://gutenpy.sf.net/.

Full Circle 4 p 13

How to door Ronnie Tucker

In dit vierde artikel over Scribus gaan we kleurstijlen maken waardoor we met één muisklik snel en gemakkelijk tekst en vormen van kleur kunnen laten veranderen.

Het is belangrijk dat u eenheid in opmaak aanbrengt. Zo wordt duidelijk dat alle losse pagina's samen één publicatie vormen. De vorige maand hebben we Alineastijlen gemaakt. Dit betekent dat, zonder er maar wat op los te gokken, iedere keer hetzelfde lettertype, dezelfde kleur en dezelfde instellingen worden gebruikt. Deze keer gaan we naar Kleuren kijken. In deze menufunctie wordt ongeveer hetzelfde gedaan als in Alineastijlen, maar het betreft hier vakken, lijnen enzovoort.

Hier waren we gebleven bij hoofdstuk 3 Alineastijlen. Stelt u zich eens voor dat u op pagina 50 aan het werk bent en u wilt dat uw afbeelding daar net zo'n kleur en stijl krijgt als die op pagina 1. Natuurlijk kunt u dan helemaal naar pagina 1 teruggaan, maar zou het niet gemakkelijker zijn wanneer u kon kiezen uit een kleurenpalet met namen? U kunt dat doen door gebruik te maken van de instellingen in het menu Kleuren. Ga van Bewerken naar Kleuren in het menu. Nu verschijnt er een hele lijst kleuren die Scribus standaard gebruikt voor iedere publicatie. We kunnen ze natuurlijk allemaal laten staan, maar ik vind het verwarrend en wil met een schone lei beginnen. We moeten er natuurlijk wel even om denken dat we niet de kleuren die we al gebruikt hebben in de kop en in de tekst ook weggooien. Om dat voorelkaar te krijgen drukken we op de knop Ongebruikte verwijderen. Nu hebben we de volgende lijst.

Opgeruimd staat netjes!

p14 We kiezen nu een nieuwe kleur voor ons palet. klik op de knop Nieuw. Links boven ziet u staan: Nieuwe kleur. Zet daar de naam die u uw kleur wilt geven. Ik noem het 'Foto rand'. Daaronder staat CMYK. U kunt dat veranderen in RGB of RGB voor web. Mocht uw stuk naar een professionele drukkerij gaan, gebruik dan CMYK (dat geldt ook voor afbeeldingen!) maar omdat wij hier een PDF maken (die niet naar een drukkerij gaat), kiezen we voor RGB. Het menu rechtsboven laat een lijst kant en klare kleurenkaarten zien die u kunt gebruiken, maar nu maken we zelf een palet. Ik heb een kleur gekozen uit het regenboog-vak rechts en klik vervolgens op OK. Nu staat mijn kleur in de lijst. We klikken nogmaals op OK om het document verder te bewerken.

Let op. Evenals bij Alineastijlen is het zo dat, wanneer u een kleur in uw document verandert, alle kleuren met diezelfde waarde mee veranderen.

Aangezien ik een rand wil hebben om mijn afbeelding, selecteer ik de afbeelding en ga vervolgens naar Eigenschappen en dan naar Kleuren. Ziet u de twee icoontjes? Rechts staat de knop Tint. Hier staat de kleur waarmee uw Vorm kan worden opgevuld (er verandert niks aan de afbeelding zelf, maar het vult vormen op, zoals vierkanten, cirkels enz.) Daaronder staat de knop waarmee u de mate van doorzichtigheid van uw afbeelding kunt bepalen. Links staat de Lijnkleur. Hiermee kunt u de kleur van de randen aanpassen. Op dit moment staat er nog geen, dus linksklik op onze Rand foto kleur. Het lijkt misschien alsof er niks veranderd is, omdat er altijd al een rode rand om de afbeelding verschijnt wanneer erop geklikt wordt. Klik nu maar eens op een witte plek op de pagina. Ik heb hier een blauwe rand, maar wil hem een beetje dikker hebben. Daarvoor klikken we weer op de afbeelding (dit geldt ook voor het bewerken van andere vormen) en klik vervolgens op Lijn in het venster Eigenschappen. Klik op Lijntype en maak daar uw keuze. Mocht u een lijn hebben getrokken, dan kunt u er hier een pijlvorm aan geven. Bij Lijndikte kunt u de dikte van de lijn aangeven. Ik kies hier voor 3 zodat het ook opvalt in de screenshots. Met Hoeken en Einden kunt u de hoeken van de vorm bewerken en het begin of eind van een lijn. Alleen wanneer u hele grote vormen gebruikt, zal het u opvallen dat er ook daadwerkelijk iets verandert, wanneer u met de instellingen bezig bent. Goed ik ben tevreden. Ziet het er goed uit zo? Klik nu maar weer op een witte plek om de afbeelding te deselecteren.

Het bewijs: Klik op Invoegen vorm onder het printericoontje. Klik, houvast en maak een of andere vorm en laat dan de muisknop los. Dan ziet u waarschijnlijk een zwarte vorm: de standaardinstelling. Klik nu in Eigenschappen op Kleuren. Klik op Tint en kies uw kleur. En op Lijn om daar een kleur voor te kiezen. Net als bij de afbeelding kunt u nu in Eigenschappen op Lijn klikken om de breedte van de lijn aan te passen. Probeer maar wat vormen, randen en kleuren uit in uw document. Vormen zijn handig voor banners of om tekst in te zetten. De kleur binnen een vorm kunt u zo transparant maken als u wilt door het percentage aan te passen. Niemand wordt tenslotte graag gek van veel kleuren. Kies net als bij de Alineastijlen een stuk of zes en hou het daarbij. Teveel kleuren en tekststijlen maken uw document onoverzichtelijk en onprofessioneel.

De volgende maand kijken we naar Lagen. In plaats van alles verspreid te hebben over 50 pagina's, kunnen verschillende onderdelen op aparte lagen komen te staan. Dit betekent dat we, net als in Gimp en Photoshop, lagen aan/uit kunnen zetten om groepen vormen, tekst, afbeeldingen of zelfs hele artikelen kunnen laten zien of verbergen, wat handig is op tragere machines.

MIJN VERHAAL: UBUNTU - EEN ZEER TOEPASSELIJKE NAAM (pagina 21)

Geschreven door David Maino

Ik begon zo'n 4 jaar geleden Linux te gebruiken, meer uit noodzaak dan uit interesse. Er was een programma dat ik moest leren gebruiken (Radiance) dat alleen redelijk goed wilde draaien op een *nix systeem, dus ik startte Debian op en kreeg zo m'n eerste ervaringen in de wondere Linux wereld. Ik vond het vreselijk.

Ik moest alles wat ik wist over computers opnieuw leren, moest uren spenderen aan het doorspitten van configuratiebestanden om mijn hardware werkend te krijgen, moest leren scripten en de commandline gebruiken om het programma te kunnen draaien zoals ik dat wilde. De letters "RTFM" (Read The Friendly Manual - Lees De Vriendelijke Gebruiksaanwijzing, red.) stonden al snel op mijn netvlies gebrand terwijl ik radeloos hulp probeerde te vinden via de verscheidene forums en IRC chatkanalen. Tweeëneenhalf jaar lang heb ik hierdoor Linux nauwelijks meer aangeraakt, behalve dan als ik Radiance moest gebruiken.

Toen hoorde ik iets rommelen op het interweb. Er broeide iets dat deels Debian was en deels een verstandig ontworpen besturingssysteem. Zou het waar kunnen zijn? Een op Linux gebaseerd besturingssysteem dat beginner-vriendelijk was, zowel qua functionaliteit als community? Ik brande mijn eerste ISO (Hoary Hedgehog), stopte 'm in m'n pc, installeerde 'm en was totaal niet onder de indruk. Alles wat het niet deed onder Debian deed het ook niet in Hoary. Mopperend keerde ik mij tot de Ubuntu forums, volledig in de verwachting gepest en belachelijk gemaakt te worden. Toen gebeurde er iets vreemds. Mijn vragen werden beantwoord. En niet met een simpel, ongefundeerd antwoord maar met een hoffelijkheid en inhoud die er op deed lijken dat de mensen die me hielpen me oprecht antwoorden wilden geven die er voor zouden zorgen dat mijn systeem goed zou gaan werken.

Met deze nieuw aangeboorde bron begon ik te genieten van de innerlijke werking van mijn besturingssysteem en ging helemaal op in het er mee pielen en aanpassen ervan. Het besef dat dit mijn computer was en dat ik 'm eindelijk precies zo zou kunnen instellen als ik wilde was overweldigend. Deze geweldige community van mensen hielp mij om mijn voorheen 'op slot zittende' computer open te breken en alle mogelijkheden te benutten, mocht ik er voor kiezen. En kiezen deed ik; in no-time was ik bezig cron jobs op te zetten, scripts te schrijven om zaken te automatiseren, installeerde ik web- en fileservers, bouwde ik een digitale videorecorder en ja, ik kreeg zelfs Radiance aan de praat.

Ubuntu puur als besturingssysteem is goed, maar verschilt in veel aspecten niet heel erg van andere distributies. Met een beetje moeite kan je alles wat je met Ubuntu kan ook op Debian, Gentoo, Slackware of welke andere distributie dan ook. Het verschil zit hem wat mij betreft juist in de mensen en hun bereidheid om te helpen. Ik ben wat ik ben vanwege wat zij mij hielpen te worden... en omdat zij zijn wat ze zijn.

Als jij een verhaal te vertellen hebt, email deze dan naar: letters@fullcirclemagazine.org [wellicht hier een Nederlands adres van maken? Of erbij zetten dat brieven Engelstalig dienen te zijn?]

UbuntuMagazine / TranslateFullCircle / Dutch